บทที่ 12 dengerous.

    ก่อนดวงอาทิตย์จะลารับขอบฟ้า ไบรท์รีบเร่งฝีเท้าเพื่อมองหาไล่ล่ามอนสเตอร์ที่คล้ายหมียักษ์ที่เขาได้สังหารไป เขาเดินอยู่สักพักไบรท์ก็ได้กลิ่นคาวเลือดที่รอยมาตามทาง ไบรท์รีบเดินตามกลิ่นเลือดทำให้เขาพบกับจำนวนหมียักษ์ที่นอนบาดเจ็บ 

    ไบรท์มองสำรวจรอบ ๆ ทำให้เขาพบว่าจำนวนมอนสเตอร์ที่บาดเจ็บนั้นมีมากมาย ภาพเบื้องหน้าทำให้ไบรท์อยากจะกระโดดตะโกนด้วยความดีใจ เขากระชับมีดในมือแน่พร้อมกับเดินเข้าไปหามอนสเตอร์ที่นอนหายใจรวยรินตรงหน้า เขาสังหารมอนสเตอร์ตรงหน้าอย่างไม่ลังเล

    เวลาผ่านไปจนใกล้จะถึงเวลาที่เขานัดพบกับอายูมิเขาจึงตัดสินใจเดินกลับไปยังทางเดิมที่เขาได้จากมา ทันใดนั้นเองเขาก็รู้สึกถึงจิตสังหารที่โผล่ขึ้นมาทางด้านหลัง ไบรท์เบี่ยงตัวหลบบางสิ่งก่อนที่เขาจะหันไปดู 

    หมีขนาดใหญ่ลำตัวสีดำกำลังจับจ้องเขาอย่างไม่วางตา ไบรท์รู้สึกแปลกใจหากแต่เขาก็ตัดสินใจกระชับมีดอีกครั้ง เขาพุ่งตรงไปฟันตัวของหมีที่อยู่เบื้องหน้า ก่อนที่มีดของเขาจะถึงตัวมัะนก็เบี่ยงตัวหลบ มันกระโดดขึ้นและกระโจนลงมาหาไบรท์ ไบรท์หมุนตัวและใช้มีดแทงสวนกลับไป 

    ใบมีดแทงเข้าไปยังตัวของมัน ทว่ามีดของเขากับหักอย่างง่ายดาย เล็บของมันแทงเข้ามาในตัวของไบรท์ ความเจ็บปลวดค่อย ๆ เข้ามาสู่ร่างกายทำให้ไบรท์อยากจะร้องออกมา เขาไม่คิดเลยว่าเกมนี้จะออกแบบได้สมจริงขนาดนี้

    “มันอะไรกันวะ!! บ้าที่สุดเลยทำไมเราไม่รู้สึกตัวว่ามันเข้ามาใกล้”

    ไบรท์มองซ้ายมองขวาก่อนที่เขาจะพุ่งตัวตีลังกาหลบออกไป เขาวิ่งและมองไปรอบ ๆ เพื่อหาอาวุธที่อยู่แถว ๆ นั้น ก่อนที่เขาจะพบต้นไม้ที่อยู่ไม่ไกล ก่อนที่ไบรท์จะได้ตัดสินใจแผ่นหลังของเขาก็รู้สึกเจ็บแปบ 

    เนื้อจำนวนหนึ่งหลุดออกไปพร้อมกับเลือดที่ไหลออกไป ไบรท์หันไปมองภาพเบื้องหลังพลางคิดกับตัวเอง ‘ตายแน่ ตายแน่ฉัน’

    ไบรท์ค่อย ๆ ลดระดับฝีเท้าลงก่อนที่เขาจะยอมแพ้ต่อโชคชตาเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น

    “หมอบลงเลย” สิ้นคำกล่าวไบรท์ก็ล้มตัวลงกับพื้นทันที ก่อนที่เขาจะเห็นสไลม์ตัวสีฟ้า ปรากฏตัวขึ้นข้างหน้าของเขา สไลม์ตัวสีฟ้าค่อย ๆ ใช้ตัวของมันมาหอหุ้มบาดแผลของเขา เพียงไม่นานบาดแผลของไบรท์ก็เริ่มสมานตัวอย่างช้า 

    “ทำไมนายมาไกลขนาดนี้ล่ะ “ อายูมิเดินทอดน่องมาหาไบรท์อย่างเชื่องช้าาในขนาดที่ข้องหลังของหญิงสาวก็เกิดการต่อสู้อย่างดุเดือดเลือดพล่าน

    ไบรท์หันไปมองอายูมิที่ยืนอย่างไม่รู้สึกรู้สากับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

    “เธอตามฉันมาได้ไง”

สิ้นคำอายูมิก็แสดงหน้าต่างสถานะของเธอให้เขาเห็น ไบรท์จ้องมองไม่นานเขาก็พบกับลูก ศรสีเขียว  ๆ ที่แสดงตำแหน่งของเขากับเธอ เมื่อไบรท์เห็นอย่างนั้นเขาก็เข้าใจในทันที

เมื่ออายูมิเห็นอย่างนั้น เธอจึงถามไบรท์อีกครั้ง “ทำไมนายถึงมาไกลขนาดนี้ล่ะ ระบบของนายไม่ได้แจ้งเตือนหรอ”

สิ้นคำกล่าว ไบรท์ก็หันไปถามอายูมิ “ระบบอะไร”

    “ก็ระบบที่เป็นข้อความเสียงในหัวไง”

    “อ้ออันนั้นน่ะหรอ ฉันปิดไปแล้วล่ะ”

    สิ้นเสียงของไบรท์ อายูมิก็ก็มองไบรท์อย่างไม่อยากจะเชื่อ อายูมิพูดอย่างใจเย็น “ถ้างั้นนายรีบเปิดเลย”

หลังจากที่อายูมิพูดจบไบรท์ก็เรียกหน้าต่างสถานะขึ้นมา เขากวาดตามองทำให้ไบรท์พบกับสถานะที่เพิ่มขึ้นทำให้เขาหยุดมองมันอย่างตกตลึง