หมวดเนื้อหา:
สิ้นความคิดไบรท์จึงรีบเร่งฝีเท้ากลับมายังต้นไม้ขนาดยักษ พอเขากลับมาถึงเด็กชายก็พบว่าอายูมิไม่ได้อยู่ที่นี่ ไบรท์จึงเรียกหน้าต่างระบบขึ้นมาสำรวจ เป็นครั้งแรกที่เขาดูหน้าต่างระบบอย่างระเอียด เขาเพ่งพินิตสายตาดูจนเขามาเจอกับกระเป๋าที่ไว้เก็บของ ไบรท์จุงได้พบว่าช่องเก็บของของไบรท์นั้นเต็มไปด้วยความมว่างเปล่า
เขาขมวดคิ้วเพราะเกมส์ทุกเกม
“ส์ที่เขาเคยเล่นมามันจะเก็บของที่ได้จากการสังหารมอนสเตอร์ให้อัตโนมัติ ทว่าหากเขามัวแต่คุ่นคิดก็คงเสียเวลาเปล่าดังนั้นไบรท์จึงตัดสินใจใช้ประสบการณ์นอกเกมมาใช้ในการล่ามอนสเตอร์ในเกมนี้เสียเลย
ไบรท์มองไปยังต้นไม้ที่อยู่รอบ ๆ ผ่านไปไม่นานเขาก็พบกลิ่งไม้ที่มีขนาดไม่ใหญ่มากนัก ไบรท์จึงหักกลิ่งไม้และนำมันมาเหลาให้แหลม พอไบรท์ทำไปสักพักเขาก็เห็นอายูมิที่กำลังเดินตรงมาทางเขา
“ไงไปไหนมา” ไบรท์ละสายตาและมองยังอายูมิ มือของหญิงสาวถือกระต่ายตัวนึง
“ฉํนก็ไปเอาอาหารเย็นไงล่ะ” อายูมิมองไปยังไม้จำนวนมากที่อยู่ข้าง ๆ ไบรท์ เธอส่งสาย
ตาเป็นเชิงถามทำให้ไบรท์มองไปยังไม้ที่อยู่ข้าง ๆ เขาหยุดมือและตอบอายูมิ
“ฉันจะเอากลิ่งไม้พวกนี้ไปใช้ล่ามอนสเตอร์ในท่ำไง”
อายูมิวางกระต่ายลงกับพื้นดินพลางมองไปยังกลิ่งไม้จำนวนมากที่ไบรท์เหลาให้แหลม เธอคิดอยู่สักพักหญิงสาวจึงเอ่ยขึ้น “ไอเดียดีนี่นา แต่ว่าถ้านายไปล่ามอนสเตอร์โดยที่ยังไม่มีพลังเวทมนนตร์นายก็ตายอยู่ดีแหละ”
ไบรท์เลิกคิ้วเป็นเชิงถาม เมื่ออายูมิเห็นอย่างนั้นเธอจึงอธิบายต่อ “ฉันก็อธิบายไม่ค่อยเก่งด้วยสิแต่ว่าถ้าจะพูดง่าย ๆ ก็คือ มอนสเตอร์ที่มีพลังเวทจะมีเวทมนตร์ อยู่รอบ ๆ ตัว ถ้าเอาอาวุธธรรมดาแบบนี้ไปใช้ล่ะก็ มีหวังพังไม่เป็นชิ้นดี”
“ถ้างั้นฉันก็ต้องเรียเวทมนตรก่อนใช่ไหม”
อายูมิพยักหน้ารับ ก่อนที่หญิงสาวจะหยิบตำราเวทมนตร์ที่อยู่ในกระเป๋าขึ้นมา เธอส่งให้ไบรท์พลางพูดว่า “หลังจากที่นายเปิดตำราเวทมนตร์เล่มนี้ นายก็จะใช้เวทมนตร์พื้นฐานได้”
ไบรท์รับตำราจากมือของอายูมิพ เขามองมันอยู่สักพักก่อนที่จะตัดสินใจเปิดใช้ แสงสีแดงส่องออกจากตำรา เพียงไม่นานไบรท์ก็ได้ยินเสียงจากระบบ
“ผู้เล่นไบรท์ได้รับทักษะเวทมนตร์ธาตุไฟระดับหนึ่ง”
“เวทไฟงั้นหรอ ของดีเลยนี่นา”
อายูมินั่งลงข้าง ๆ ไบรท์หลังจากนั้นเธอจึงเริ่มพูดขึ้น “ตำราเวทไฟระดับพื้นฐานนะ ฉันมีแต่เวทธาตุอื่นฉันหาไม่ได้เลยล่ะ”
“เวทมนตร์ในเกมนี้มันมีกี่ธาตุ” ไบรท์พูดขึ้นพลางมองไปยังกระต่ายที่อยู่ตรงหน้า เขาเรียกคิดถึงเวทไฟทันใดนั้นเองเขาก็ได้ยินเสียง ‘ผู้เล่นไบรท์ ได้รับทักษะการใช้เวทไฟระดับหนึ่ง”
สิ้นเสียง ไฟลูกเล็กก็ปรากฏขึ้นบนมือของเขา ไบรท์นำไฟไปใส่กระต่ายที่อยู่ตรงหน้า ก่อนที่อายูมิจะเอ่ยห้าม เพียงพริบตากระต่ายที่อยู่ตรงหน้าก็ไหม้เกรียม
“นายทำอะไรของนายหา” อายูมิจ้องทซากกระต่ายที่อยู่เบื้องหน้า
ไบรท์นำมือไปเกาหัวของตนเอง เขาไม่คิดเลยว่าเวทไฟจะควบคุมยากขนาดนี้ “ฉันขอโทษ ฉันไม่รู้”
อายูมิล่ะสายตาจากซากกระต่าย เธอหันมาพูดกับไบรท์ที่มองภาพเบื้องหน้าอย่างเสียดาย “นายไปล่ามาเลยนะ”
“ได้” ไบรท์พยักหน้าและส่งสายตาถามอายูมิ
อยูมิเห็นอย่างนั้นเธอจึงพูดขึ้น “ง่าย มาก พลังเวทมนตร์ในเกมนี้ถูกแบ่งเป็นแป็ดธาตุหลักและอีกหลายธาตุรอง แล้วทักษะก็การใช้เวทก็จะถูกแบ่งเป็นสามขั้น ขั้นต้นขั้นกลางและขั้นสูง”
อายูมิพูดและเรียกหนังสือสำหรับผู้เล่นไม่จากกระเป๋ามิติออกมา เธอยื่นหนังสือเล่มที่หน้าปกหนังสือเขียนว่าหนังสือสำหรับผู้เล่นใหม่ให้กับไบรท์ “ก่อนที่นายจะไปล่ามอนสเตอร์ ฉันว่านายอ่านหนังสือเล่มนี้ให้จบก่อนนายจะได้รู้เรื่องพื้นฐานในเกมนี้”
“ก็ดีเหมือนกัน” สิ้นคำกล่าวไบรท์จึงเริ่มเปิดหน้่าหนังสืออ่านในทันที ก่อนที่เขาจะได้เริ่มมีสมาธิกับหนังสือตรงหน้าเขาก็รู้สึกว่ามีใครมาดึงหนังสือออกจากมืของไบรท์ เขามองมือของอายูมิอย่างงง
อายูมิเห็นอย่างนั้นเธอจึงแหวใส่ไบรท์ “อาหารเย็นของฉัน รีบ ไปหาเร็วสิ” สิ้นคำกล่าวอายูมิก็เก็บหนังเข้าในกระเป๋าในทันที
- เข้าสู่ระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็น