หมวดเนื้อหา:
ท่ามกลางความร้อนอบอ้าวของอากาศ แต่ถ้าว่าด้วยความร่มเย็นของผืนป่าและต้นไม้ที่ปกคลุมอยู่รอบ ๆ ทำให้บรรยากาศที่ควรจะอึดอัด งั้นไม่ได้อึดอัดเท่าที่ควร ราชันย์แห่งสุนัขทั้งหมดนั่งกระดิกขาวรอเวลา เครื่องข้างมีเด็กหนุ่มน้อยหน้าตาสดใสนั่งมองหน้าต่างระบบ
มันรู้ดีว่าตอนนี้มันทำได้อย่างเดียวคือรอคอยเท่านั้น ก่อนที่พวกมันจะคิดบุกดันเจี้ยนอยู่ๆเด็กหนุ่มด้านข้างก็ได้รับข้อความจากพรรคพวกให้รอคอยที่แห่งนี้ เดิมทีมันไม่ค่อยพอใจนักแต่ว่ามันก็ไม่คิดจะพูดอะไรต่อ ‘แล้วเพื่อนของเจ้าจะมาเมื่อไหร่’
“น่าจะใกล้ถึงแล้วมั้ง แต่ว่าถ้านายเบื่อนายก็ไปหาอะไรทำก่อนดีกว่า ไม่ได้เดินทางเร็วเหมือนกับสัตว์อสูรหรือเผ่าหมาป่าของนางยังไงพวกเราก็มีแค่ 2 ขานะอย่าลืมสิ”
“จริงของเจ้า ถ้าไม่งั้นเจ้าไม่คิดจะไปล่าพวกสัตว์อสูรแถวๆป่านี้ เพื่อเก็บค่าประสบการณ์ก่อนลงดันเจี้ยน”
ไบรท์รีบบวกมือเป็นเชิงปฏิเสธ “ฉันบอกแล้วนี่ไม่เอาหรอกฉันขี้เกียจ แล้วอีกอย่างนึงทำไมฉันต้องไปกับนายสองต่อสองด้วยล่ะแถมยังลูกน้องของนายก็ล่าพวกสถุนให้ฉันอยู่ไม่ใช่หรือไง”
ดารุกะรู้สึกเบื่อหน่ายกับความคิดที่ไม่พอดิบพอดีของหนุ่มน้อยตรงหน้า มันเหลือบตาลงที่ผืนก่อนที่จะคิดอย่างเบื่อหน่ายกับตนเอง ‘นี่หรอการ์ตูนที่เขาอุตส่าห์ยอมติดตามมา’
แต่ทันใดนั้นเด็กหนุ่มที่มีท่าทางขี้เกียจพลันดีดตัวขึ้น ก่อนที่จะสาวเท้าออกไปจากบริเวณนี้ โดยที่มีดารุกะเดินตามไปไม่ห่าง
“พูดเล่นไบรท์ภพมอเตอร์ระดับ 30 Monster ระดับ 30 คือสัตว์อสูรกลายพันธุ์เตรียมเล็งจู่โจม”
เด็กหนุ่มยิ้มอย่างถูกใจที่เขาไม่ต้องตามหามันให้เหนื่อย เขาไม่คิดเลยว่าจะได้เจอกับมันเร็วซะขนาดนี้
ณห้องปฏิบัติการ
ชายหนุ่มทั้งสองมองหน้าจอกับแป้นคีย์บอร์ดด้วยความงงงวย
“มันเกิดอะไรขึ้นอีกทำไมมันถึงมีข้อความ Error ขึ้น” ชายนามว่าเอก่อนที่จะรวมแป้นพิมพ์อย่างรวดเร็ว ทว่าเขากลับไม่สามารถควบคุมคอมพิวเตอร์ได้ตามใจ
“รีบติดต่อท่านประธานดีกว่ายังไงผู้เล่นคนนี้ก็ถูกจัดลำดับให้เป็นผู้เล่นประเภทพิเศษ ยังไงพวกเราก็อย่าไปยุ่งด้วยเลยอย่าหาเรื่องใส่ตัวเลยดีกว่า” ชายบีกล่าว
หลังจากนั้นพวกเขาก็ติดต่อประธานอย่างรวดเร็ว
- เข้าสู่ระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็น